Hetal Mahendrakumar Sangani: હવે..................

આંખ માંથી નીકળતા આંસુને સમજાવી દીધા છે,
હોઠ પર સ્મિત લાવી દો હવે.

પહેલા ઝાકળના બિંદુમાં જોયા હતા,
તમને જ જોઈ રહ્યો છું મૃગજળમાં હવે.

તમારી સાથે સરળ જીવન લાગતું મને,
પણ જીવન લાગે છે ઝંઝાવાત હવે.

જે બાગમાં સાથે ફૂલ-છોડ રોપ્યા હતા,
તે જ બાગમાં ફૂલ છે પણ પરિમલ નથી હવે.

તેમને પામવાની ઝંખના છોડી દો હવે,
એ તોક્યાર્નાય થઇ ગયા છે પરાયા હવે.

For Hetal Mahendrakumar Sangani: પ્રેમ છે

પ્રેમ છે અમોને તેમના પ્રત્યે,
પણ નથી તેનું ભાન તેમને અમો પ્રત્યે.

સ્વપ્નો આવે છે તેમના જ બસ દિવસ-રાત,
કેવું અજબ આકર્ષણ છે તે ચહેરા નું.

નજર સામે બસ તે જ આવે છે,
વિચારોમાં બસ તેમના જ, વિચાર આવે છે.

ખુદનો વિચાર કઈ રીતે કરું? યાદ આવે છે દરેક પળે, તે હસતો ચહેરો,
જે કોઈક પળે જ જોવા મળે છે.

ઝંખના છે દીપ ને ગીત ગીતની,
બસ સમજે તો જિંદગી બની જાય.

For Hetal Mahendrakumar Sangani: बिन तेरे....

अगर आंसू ना होते आँखों में,
तोह आँखें इतनी खूबसूरत ना होती.

अगर दर्द ना होता दिल में,
तो ख़ुशी की कीमत पता ना होती.

अगर बेवफाई ना की होती वक़्त ने,
तो वफ़ा की कभी चाह्त ना होती.

अगर मांगने से पूरी हो जाती मुरादें,
तोह उस खुदा की कभी ज़रूरत ना होती.....

कुदरत के करिश्मो में अगर रात ना होती,
ख्वाबों में भी उनसे मुलाक़ात ना होती.

यह दिल हर एक गम की वजह है,
ये दिल ही ना होता तोह कोई बात ही ना होती...

और अगर इस जिंदगी में तू ना आती जालिम,
तोह यह जिंदगी, जिंदगी ही ना होती.